Luis Ánxo Rodríquez Vázquez - Wijnboer of kunstenaar?

Samen met zijn zes personeelsleden bewerkt Luis Ánxo zes hectare aan wijngaarden. Minder dan één hectare per persoon, goed te doen zou je denken, ware het niet dat deze zes hectare zijn verdeeld over maar liefst 168 percelen. Sommige percelen liggen dicht bij elkaar, maar het blijft een monnikenwerk. Daarnaast wordt er ook nog eens met een enorme variëteit aan druivensoorten gewerkt wat het wijngaardwerk een stuk complexer maakt. Deze ‘schilderachtige’ aanpak, het werken vanuit een heel breed pallet aan ‘kleuren’, neigt haast meer naar die van een kunstenaar dan van een wijnboer. Ik vraag mij dan ook af: produceert Luis Ánxo wijn of maakt hij drinkbare kunst?

Luis Ánxo (hij studeerde oenologie en filosofie in Madrid) werkt in de wijngaarden rondom het dorpje A Arnoai in Ribeiro, Galicië, het uiterste noordwesten van Spanje. Sinds de oprichting van zijn wijngoed in 1988 is zijn visie: alleen werken met autochtone druivensoorten, herstel van zand-kiezelachtige granietbodems in de wijngaarden, alleen handwerk, lage opbrengsten en dat alles met groot respect voor het milieu. Door de jaren heen heeft Luis Ánxo tientallen kleine wijngaarden in de streek opgekocht. De aangeplante druivensoorten als Palmomino en Grenache worden gerooid - deze zijn namelijk niet autochtoon - en worden de wijngaarden herbeplant met wél autochtone druivensoorten als: Caiño, Ferrol en Brancellao voor rood en Treixadura, Lado en Albariño voor wit.

Ribeiro - klimaat en bodem

Het klimaat in Ribeiro wordt gekenmerkt door een overgangszone tussen zee- en mediterraan klimaat. Het is vochtig met een gematigde temperatuur, zeker voor Spaanse begrippen. De gemiddelde temperatuur is 14,5°C. De zomers zijn warm en droog, maar de andere seizoenen zijn regenachtig. Gemiddeld valt er zo’n 950mm per jaar, bijna 100 millimeter meer dan in Nederland. Druiven rijpen in heel Spanje goed, maar hier behouden ze tegelijkertijd ook alle aroma’s en zuren. De wijngaarden liggen op steile hellingen en zijn verdeeld in terrassen. De hoogte varieert tussen de 75 en de 400 meter boven zeeniveau. De bodem is graniet, met een zanderige bovenlaag van 70-100 cm met veel stenen en kiezels.

Ribeiro staat bekend als een uitstekend gebied voor witte wijn. Maar liefst 90% van de productie in deze regio is wit. Prachtige aromatische wijnen die ook nog eens ontzettend goed kunnen rijpen op de fles. Luis Ánxo maakt uitzonderlijke witte wijnen, maar geheel regio on-eigen is 40% van zijn productie rood. Elegante en onderscheidende rode wijnen van onder andere zijn lievelingsdruif Ferrol. Absoluut het proberen waard, maar daarover een andere keer.

Vandaag proeven wij namelijk zijn ‘basis’ witte wijn: Viña de Martin Os Pasás.

Ga naar de shop om deze wijn te bestellen.

Een assemblage van de druivensoorten Treixadura (75%), Lado (15%) en Albariño (10%). De stokken staan aangeplant op de koelere en vochtigere gedeeltes van de wijngaarden. Alle drie de druivensoorten worden - wanneer de Treixadura rijp is - gelijktijdig geoogst. De Albariño is dan ook rijp maar de Lado nog wat groenig, die geeft de wijn wat extra zuren. Na de vinificatie rijpt de wijn 10 maanden op RVS-vaten. Na de botteling volgt een rijping van ten minste 12 maanden op de fles voordat deze op de markt komt. Luis Ánxo benadrukt dat zijn wijnen deze tijd echt nodig hebben om te rijpen. Bij rode wijnen in het hogere segment wordt tot wel vier jaar gewacht voordat de wijn op de markt komt.

Proefnotitie
Al vlot na het openen komt de wijn mooi los. In de neus volop aroma’s van geel fruit, daarnaast een fijne kruidigheid en minerale tonen van natte steen. Het mondgevoel is heerlijk sappig, haast romig. De smaken in de mond doen wederom denken aan geel fruit, maar daarnaast ook aan citroen- of limoensap en heel af en toe proef ik zelfs iets dat doet denken aan groene thee - dat zal wel van de Albariño komen. De afdronk is ziltig en kruidig, met mooie aanhoudende bitters en opvallend verfrissend.

Ondanks de vele smaken blijft de wijn heel toegankelijk. De kracht zit hem niet zozeer in de complexiteit maar juist in de verfijning. Leuk ook is dat de wijn blijft verrassen. Bij elke slok ontdek ik iets nieuws. Is dat passievrucht? Wacht, ik schenk mijzelf even bij… Het enige probleem met de Viña Martin Os Pasás? Wanneer ik een slok wil nemen is het glas tot mijn verbazing alweer leeg. Dat krijg je bij zulke mooie wijnen, die zijn zo fijn om te drinken, dan gaat zo’n fles veel te snel leeg.

Tot slot nog een serveertip van Luis Ánxo: Serveer de wijn niet te koud, rond de 10-12°C in een groot wijnglas. Heerlijk in combinatie met vis en schaal- en schelpdieren. Of typische gerechten uit de Galicische keuken zoals ‘Pulpo a la Gallega’ (gekookte octopus) of - wanneer je ze kunt krijgen - Percebes (eendenmosselen).